صفحه اول
حسین کنعانی مقدم؛ دبیر کل حزب سبز ایران و کارشناس مسائل بین الملل در مورد تصویب قطعنامه علیه کشورمان گفت: «به نظر من قطعنامه اخیرِ شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران ماهیتی به کل سیاسی داشت و تحت تاثیر لابیهای صهیونیستی و آمریکا تصویب شد. البته تا زمانی که این قطعنامه به شورای امنیت احاله نشود، از ضمانت اجرایی لازم برخوردار نیست و صرفا از ماهیت توصیهای برخوردار است». وی گفت: «با این حال، ایران نیز اهرمهای موثر و قدرتمندی نظیر خروج از معاده NPT را دارد که میتواند در صورت تشدید سیاستهای خصمانه غرب علیه خود، آنها را فعال و عملیاتی کند (در این رابطه بحث خروج کامل ایران از برجام نیز مطرح است). با این همه، همانطور که گفتم، مساله مهم و اساسی این نکته است که اساسا کشورهای غربی به معادله اتمی ایران به مثابه یک مساله فنی نمینگرند و آن را کاملا سیاسی میدانند. همین موضوع نیز موجب میشود تا آنها در برهههای مختف دست به اقداماتی غیرمنطقی و عاری از بنیانهای حقوقی علیه کشورمان بزنند». حسین کنعانی مقدم تصریح کرد: «همانطور که گفتم، مهمترین گزینه و هدفی که به طور خاص تروئیکای اروپایی از تصویب قطعنامههای ضدایرانی در شورای حکام در برهه زمانی کنونی دنبال میکند، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد است. موضوعی که میتواند مبنای اقدامات گستردهتر ضد ایرانیِ آنها باشد. در عین حال، فعالسازی مکانیسم ماشه علیه تهران نیز به طور خاص در دستورکار تروئیکای اروپایی است. بهانه اصلی آنها در این رابطه نیز این خواهد بود که ایران به تعهداتش بر اساس متن توافق برجام عمل نکرده و پا را به مراتب فراتر از آنها نیز گذاشته است.» کنعانی مقدم همچنین در مورد این گزاره که آیا نقطه پایانِ فشارهای جاری علیه ایران، حمله نظامی به این کشور و تقابل سختِ قدرتهای غربی و متحدان منطقهایشان با تهران خواهد بود یا خیر؟ گفت: «تاکنون تهدیدات اصلی نظامی علیه ایران در چهارچوب معادله اتمی این کشور از سوی رژیم صهیونیستی مطرح میشد. مقامهای این رژیم به تازگی اعلام کردهاند که ایران (بر اساس ادعاهای آنها)، دو سال تا دستیابی به تسلیحات اتمی فاصله دارد و البته باید توجه داشت که صهیونیستها در شرایطی هم نیستند که بخواهند علیه ایران دست به تحرکات و اقدامات ماجراجویانه بزنند». وی در پایان گفت: «از سوی دیگر، دولت کنونی آمریکا به ریاست جمهوری «جو بایدن» نیز به دلیل چالشهای عدیده داخلی و خارجی خود، در موقعیتی نیست که بخواهد به اقدام نظامی علیه ایران دست بزند. در این فضا میتوان گفت تا حد زیادی هیچ گزینه نظامی معتبری علیه ایران وجود ندارد که ما را به نوعی به این باور برساند که در آینده شاهد اقدام نظامی علیه کشورمان با محوریت قطعنامههای احتمالی شورای امنیت جهت متوقف ساختن و نابودی همیشگی برنامه اتمی ایران خواهیم بود. من چندان بر این باور نیستم که در آینده علیه ایران جنگی راه بیفتد و نتیجه نهایی معادله اتمی ایران از این طریق رقم بخورد. آنچه محتملتر است، تشدید فشارهای غرب علیه ایران در قالبهایی نظیر کارزار فشار حداکثری و فراگیرتر ساختنِ نظامهای تحریمی علیه کشورمان است.»